آرباباخبر

تاریخ ادبی جهان حداقل در چند سده ی پیش نشان از این دارد که زبان ها به ویژه در شاخه های ذوقی شان می توانند رابطه ای داد و ستدی و خویشاوندی با هم داشته باشند و عموماً این روابط به پویایی بعضی از این زبان ها یاری رسانده است. در این میان دو زبان با پیشینه ی فارسی و کُردی به خاطر ویژگی هایی مشترک درجغرافیای طبیعی شان با هم ارتباطی جدی، عمیق و خلل ناپذیردارند.

 این روابط تا آنجا عمیق است که هر کدام از این دو زبان با رخنه در لایه های پنهان و پیدای یکدیگر، راه را بر تغییرات و تحولات تازه گشوده اند و ادبیات این دو زبان به واسطه ی خویشاوندی و حس همسایگی مشترکات فراوانی دارد. به طور مثال اگر در ادب فارسی شاهنامه ای هست، آثار حماسی فراوانی نیز با نگاهی گاه مشترک در ادب کُردی حضوری ماندگار دارد. نظیره سرایی ها و بسیاری دیگر از قالب ها و فرم های رایج در دو زبان نمونه های موفق مشترکات دو زبان به حساب می آیند.

در شعر شاعران معاصر کُرد نیز نمونه هایی فراوان از انواع شعرهایی با درون مایه هایی چون مقاومت، نفی خشونت و مبارزه با زورگویی وجود دارد که در اشعار شاعران معاصر فارسی زبان نیز همان درون مایه ها وجود دارد. شعر کُردی دارای سابقه و قدمت و اعتبار ارزشمندی است و هیچگاه  از احساس و عاطفه و روح و معنویت و عرفان و زیبایی دور نبوده و به صورت خاص شاعران معاصر در شعرهایشان با درون مایه های انسانی و عاشقانه، همواره به بیان احساسات بشری و برابرطلبی جامعه اهتمام ورزیده  و ضمن بیان مطالبات مردم کُرد که حق گویی و برابری و عشق و نفی خشونت بوده، دفاع از مظلومان جهان و مقابله با زورگویان را هم مورد توجه جدی قرار داده اند در تاریخ ادبیات کردی شاعران زیادی وجود دارند که هر کدام سبک خاصی را در این عرصه از خود به جا گذ اشته اند و آثار شان گویای این ادعاست اما شاعرانی مانند «وفایی»، «مه حوی»، «شیرکو بیکس»« هه ژار »، «عبدالله په شیو»، « هیمن » و ... از آن دسته شاعرانی هستند که هیچگاه به بوته فراموشی سپرده نخواهند شد و در تاریخ ادبیات کردی به نیکی از آنها یاد میشود. آشنایی با سبک شعری و گذری هر چند کوتاه بر زندگی و آثارشان میتواند گویای این واقعیت باشد.

<>1-

نام	*
کد امنیتی