آرباباخبر

یادداشت/

هزینه های سرسام آور تبلیغات نامزدها چگونه تامین می شود؟

گاهی هزینه هایی که برای تبلیغات برخی نامزدهای مجلس شورای اسلامی صرف می شود ، نامزدها را به جیب خودشان بدهکار می کند.

به گزارش آرباباخبر،یک نماینده اگر ۵ میلیون تومان حقوق بگیرد با توجه به اینکه ۴۸ ماه هم در مجلس خواهد بود، در مجموع ۲۴۰ میلیون دریافت خواهد کرد. حالا چرا نماینده ای می خواهد برای دریافت ۲۴۰ میلیون بیش از 10 میلیون در حالی که هنوز رای کسب نکرده است برای اجاره یک مغازه در شهرستان قروه پرداخت کند؟ یا در چنین شرایطی چگونه برخی از کاندیداها با برگزاری محافلی گسترده چند هزار نفر را در بزرگترین تالارهای سطح شهر شام می دهند و با حضور در روستاها کیسه های برنج و روغن برای مردم می برند؟

به راستی هزینه های سرسام آور انتخابات و تبلیغات نامزدها از کجا تامین می شود؟ و نامزدها از هزینه های گاها میلیاردی خود برای کسب 240 میلیون تومان چه هدفی دارند؟

برای اجاره ستاد 15 میلیون تومان داده ایم

به گفته یکی از منابع خبری سراب خبر، اعضای یکی از ستادهای انتخاباتی شهرستان قروه در یک جمع خصوصی عنوان نموده بود که برای اجاره مغازه به عنوان ستاد در مدت 10 روز 15 میلیون تومان پرداخت کرده ایم.

به راستی صرف هزینه 15 میلیون تومان ان هم برای اجاره یک مغازه به مدت 10 روز ، حال با هر عنوانی (کاسبی یا تبلیغات انتخابات) عاقلانه است؟

کاندیدایی که اینچنین هزینه هایی را متحمل می شود به راستی چه هدفی دارد؟؟؟

وقتی می‌گویند که هزینه‌های انتخاباتی چند صد میلیون تومان است، متعجب می‌شویم اما اگر قرار باشد دست به جیب شده و این هزینه را پرداخت کنیم، خواهیم دید که چقدر ساده این همه پول صرف چاپ کاغذهایی که کف خیابان می‌ریزد، یا همایش‌هایی که پذیرایی مهم‌ترین بخش آن است و... می‌شود.

هر سانتیمتر مغازه ام را 10 میلیون تومان نمیفروشم/ کمتر از 12 میلیون برای اجاره مغازه نمیگیرم

یکی از مغازه داران شهرستان قروه که از موقعیت مکانی مناسبی برای اجاره مغازه خود در زمان انتخابات برخوردار است در گفتگویی کوتاه با خبرنگار ما گفت: چند نفر از کاندیداها برای اجاره مغازه ام مراجعه کردند اما با هیچکدام به توافق نرسیدم.

وی افزود: آنها به من گفتند 10 میلیون تومان در حالی که من یک سانتی متر مغازه ام را هم 10 میلیون تومان نمیفروشم.

اهداف کاندیداها از تبلیغات گسترده

نگاهی به انتخابات در دوره های گذشته به روشنی نشان می‌دهد که از مجلس اول هر چه به سمت انتخابات جدید پیش رفته‌ایم، هزینه ورود به مجلس پر رنگ تر شده و نقش مادیات بیشتر به نظر می‌رسد. نگاه به هزینه‌های تبلیغات انتخاباتی چند فرضیه را در ذهن افراد جامعه متبادر می‌کند:

اول اینکه کاندیداها افراد ثروتمندی هستند که هزینه تبلیغات و حقوق دولتی اهمیت زیادی برای آنها ندارد، بلکه صرفاً برای کسب موقعیت اجتماعی یا خدمت به کشور و محرومین جامعه کاندید شده‌اند، به عبارتی واقعاً تشنه خدمت می باشند……

دوم اینکه کاندیداها، انسان‌هایی هستند که حاضرند به قیمت ورشکستگی و زیر بار قرض رفتن، نماینده شوند تا به ملت خدمت کنند، به عبارتی این گروه نیز تشنه خدمت می باشند، حتی به قیمت مقروض شدن خویش و خانواده محترمشان……

سوم اینکه کاندیداها اسپانسرهای قوی در پشت سر خود دارند که این اسپانسرها حاضرند ریسک کنند و از کاندیدی به خاطر منافع آتی احتمالی  حمایت نموده و سرمایه گذاری نمایند ، اما فراموش نکنیم که این اسپانسرها بعدها سهم خواهی خواهند نمود و باید منافع سرمایه گذاری شان تامین شود. ضمناً هر چه ریسک این نوع سرمایه گذاری بیشتر باشد، بازدهی مورد انتظار آن از کاندیداها نیز بیشتر خواهد بود.

چهارم اینکه اصلاً شاید هزینه زیادی برای تبلیغات نمی‌کنند، یا اینکه به نحوی از بودجه بیت المال برای تبلیغات استفاده می‌کنند و پس از ورود به مجلس با استفاده از روابط جدید جبران مافات خواهند نمود.

در ادامه این مطالعه، ابتدا اصل را بر صحت گذاشته و فرض می نمایم که همه کاندیداهای محترم در کشور عزیزمان ایران تشنه خدمت می باشند و هدفشان صرفاً خدمت به محرومین می باشد، حال با وجود این فرض، اگر یک کاندیدای فرضی ۱۰۰ میلیون تومان هزینه نماید و نرخ بهره رسمی ۲۵ درصد و نرخ تورم نیز ۲۵ درصد باشد، ایشان باید در پایان سال چهارم حداقل ۵۰۶ میلیون تومان بدست آورد تا هزینه تبلیغاتی خویش را تامین بنماید.

بنرهای نصب شده در سطح خیابان‌های شهرستان‌ قروه یکی از همین مصداق ها است، جلسات خانگی که مبنای رای آوری نسبت‌های فامیلی و مناسبات قوم و قبیله ایی است و یا میهمانی دادن به بهانه مناسبت‌های مذهبی و... نیز نمونه‌های دیگری است. به عبارت بهتر می‌توان گفت که برخی از داوطلبان انتخابات مجلس با هزینه هایی چند صد میلیونی پا به عرصه انتخابات گذاشته اند که تنها 240 میلیون تومان ان هم پس از 4 سال دریافت کنند!!!

کلام آخر

هر چند در برخی جوامع با تخریب و تبلیغات فراوان حتی می توان کلاغ را رنگ نمود و به جای عقاب به مردم معرفی نمود، اما آیا واقعاً برای تصاحب کرسی سبز بهارستان و درآمد ۲۴۰ میلیون تومانی آن( درآمد چهار ساله)، مجاز به وارد کردن این همه خسارت و هزینه به جامعه، بویژه در شهرها و استانهای کوچک  و محروم می باشیم؟ اگر واقعاً هدف کاندیداها کمک به محرومین جامعه می باشد؟ آیا احداث مدرسه و آموزش نیازمندان و آگاه نمودن آنان، مناسب تر از تبلیغات نیست؟ آیا نمی توان با این هزینه های سرسام آور تبلیغاتی، زمینه ازدواج تعداد زیادی از جوانان محروم جامعه را فراهم نمود؟ آیا کمک به فقرا و شاد نمودن نیازمندان واقعی جامعه ارزشی انسانی و اخلاقی دارد یا فریب های تبلیغاتی و فرآیند تخریب سرمایه های واقعی جامعه(سرمایه اخلاقی، انسانی و اجتماعی)؟

بیایید تا فرصتی باقی است، چند لحظه ای سکوت نموده و به صدای وجدانمان گوش فرا دهیم شاید فردایی نباشد …….

منبع: سراب خبر

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی